به گزارش میراث آریا(chtn) در این مراسم رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی گفت: «قیصر امین پور» از شاعران متعهد بود که شعر خود را هیچگاه در مدح گویی آلوده نکرد و به تعبیر ناصر خسرو 'شعر فروش' نبود.

وی با اشاره به اینکه امین پور به عنوان استاد دانشگاه نه تنها علم را منتقل می کرد، بلکه سیره و سیرت عملی او نیز برای دانشجویان درس بود، تصریح کرد: شعر امین پور حاکی از شور انقلابی جوانانی بود که خود را نثار آزادی کشورمان کردند.

رییس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با بیان اینکه تواضع و بزرگواری همواره در قیصر امین پور مشاهده می شد، خاطر نشان کرد: این انجمن تاکنون 133 آیین بزرگداشت برای مفاخر کشورمان برگزار کرده است.

معاون فرهنگی و پژوهشی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نیز گفت: امین پور از معدود شاعرانی بود که حصار محافظع کاری را در محیط دانشگاه برداشت و نگاه جدیدی به ارمغان آورد.

«قهرمان سلیمانی» افزود: امین پور با توجه به تحصیلاتی که در زمینه جامعه شناسی داشت جریان های ادبی را به محیط دانشگاه برد و توانست دو جهان سنت و مدرن را به یکدیگر پیوند دهد.

وی خاطر نشان کرد: طراوت شعر قیصر محصول ارتباط مستمر، زنده و اثرگذار او در حوره ادبیات و کودک و نوجوان بود.

همچنین «محمدرضا ترکی» استاد ادبیات دانشگاه تهران گفت: قیصر امین پور هواره استادی فداکار بود و آثار او همواره طراوت دارد.

وی با طرح این پرسش که به راستی راز محبوبیت، ماندگاری و طراوت شهر امین پور چه بود، افزود: در حالی که قیصر همواره از دوربین ها و تریبون ها می گریخت، برخی با بی انصافی او را شاعر بیلبوردها و کتاب های درسی عنوان می کردند که از این طریق به شهر رسیده است. 

«جواد محقق» نویسنده و شاعر معاصر نیز با بیان اینکه امین پور علاوه بر شعر، نقاش، خطاط و داستان نویس بسیار خوبی نیز بود، اظهار داشت: تعادل در گفتار و رفتار کیمیایی بود که در قیصر وجود داشت.

مراسم بزرگداشت قیصر امین پور شاعر نامدار و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی شنبه شب با حضور جمعی از نویسندگان، محققان، شعرا، اساتید دانشگاه و مسوولان در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.

قیصر امین پور در 2 اردیبهشت 1338 در استان خوزستان به دنیا آمد. دوره راهنمایی و متوسطه خود را دزفول گذراند و در سال 1357 در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، ولی پس از مدتی از تحصیل این رشته انصراف داد.

امین پور، در سال 1363 بار دیگر در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال 1376 از پایان نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد. این پایان نامه در سال 1383 و از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.

او در سال 1358، از جمله شاعرانی بود که در شکل گیری و استمرار فعالیت های واحد شعر حوزه هنری تا سال 1366 تأثیر گذار بود. وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعر هفته نامه سروش را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال 1363 منتشر کرد. اولین مجموعه او «در کوچه آفتاب» دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزل ها و شعرهای سپید او را در بر می گرفت. امین پور هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.

امین پور، تدریس در دانشگاه را در سال 1367 و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال 1369 در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد.

وی همچنین در سال 1368 موفق به کسب جایزه نیما یوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد.

زنده یاد امین پور در سال 1382 به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزیده شد. وی در هشتم آبان ماه سال 1386 بر اثر بیماری کلیه و قلب دار فانی را وداع گفت.

انتهای پیام/